Feestlook! Healthy looking make- up (+ tips!)

Toegegeven: Ik zie er niet altijd even gezond uit als ik zou willen. Toen ik van het weekend wel uit wilde, maar eruit zag alsof ik beter in bed kon blijven, kwam ik op dit idee. En aangezien kerst en oud en nieuw eraan komen, hebben jullie er misschien ook iets aan! Een make- up look die feestelijk is, maar toch draagbaar als je erg moe uitziet.

Dit is hoe ik eruit zie als ik moe ben en toch naar een feestje ga. Toen ik ziek werd ben ik eigenlijk aan make- up begonnen om te verbergen dat ik moe was. En nu, zes jaar later, ben ik een hele hoop wijzer geworden! En mijn cosmetica wijsheid deel ik graag met jullie, haha.

Handig voor kerst en oud en nieuw, omdat je er dan net even feestelijker uit wil zien dan normaal. Voor als je je niet lekker voelt, chronisch vermoeid (of iets in die richting) bent, of gewoon als je eens op safe wil spelen! Dus, bij deze, mijn tips.

  • Met foundation begin je natuurlijk. Dit kun je ook overslaan, maar zelf vind ik dat je er net even beter uit ziet met. Bijvoorbeeld rode plekjes en andere oneffenheden kunnen ervoor zorgen dat je er moe uitziet. Kies niet voor een te lichte foundation, dit zorgt ervoor dat je er bleker uitziet dan je eigenlijk bent. Liever ietsje donkerder, match het met de rest van je lichaam. Je gezicht is namelijk vaak net iets witter.
  • Je wenkbrauwen kunnen ook een groot verschil maken. Zorg dat je ze epileert en haal de haartjes weg aan de onderkant. (ja, dat heb ik inderdaad niet gedaan, haha). Dit zorgt ervoor dat je blik meer open is, en als je moe bent is deze al minder open. Bijtekenen kan ook een heleboel doen, zelf doe ik het nu niet vanwege mijn blonde haar. Maar als je dit nog niet hebt geprobeerd moet je dit zeker eens doen! Bij de Hema hebben ze fijne potloodjes voor weinig geld.
  • Oogschaduwbasis gaat bij mij als ik erg moe ben boven en onder mijn oog. Voor onder het oog is het niet bedoeld, maar als je hierna je wallen wil camoufleren blijft de concealer beter zitten.
  • Concealer om je oneffenheden te verbergen. Als je moe bent is de kans groot dat dit vooral om je wallen gaat! Om je wallen weg te werken is een concealer met licht reflecterende deeltjes een goede optie. Maar het kan ook met een gewone hoor!
  • Verder deed ik deze keer ook oogschaduw op. Dit is voor overdag natuurlijk niet noodzakelijk, maar als je er feestelijk uit wil zien is het natuurlijk wel erg leuk. Als je moe bent moet je vooral geen donkere kleuren gebruiken, daarmee benadruk je je wallen weer. En dat willen we niet! Verder is het handig om op het ooglid een lichte kleur te doen, dezelfde kleur die je als highlighter onder de wenkbrauw gebruikt. Verder kun je helemaal zelf kiezen welke kleur je verder nog gebruikt. Die kleur breng je aan in je arcade boog. Onder het oog kun je beter geen oogschaduw aanbrengen.
  • Mascara gebruik je natuurlijk ook en eyeliner als je dat mooi vindt. Breng het niet aan onder je oog, maar alleen erboven. Dit zorgt ervoor dat je ogen weer gelift worden. En wederom zou je, als je het onder het oog aanbrengt, je wallen benadrukken. Verder is het om diezelfde reden mooi als je een wimperkruller gebruikt!
  • Blush en bronzer zorgen voor een healthy glow. Als ik echt bang ben dat ik er niet uitzie, dan is dit mijn redding! Blush zodat je een lekker kleurtje hebt. Een beetje een warme natuurlijke kleur kan altijd. En voor een feestlook mag je best een beetje meer gebruiken! En bronzer, dat is denk ik iets persoonlijks. Je vindt het mooi of je vindt het niet mooi, ik gebruik het elke dag.
  • De lippen zijn weer iets persoonlijks. Rood kan erg mooi zijn! Maar dat past niet zo bij mij, vind ik. Ik doe zelf meestal niets op mijn lippen. Maar een hele goede tip is een lipstain. Dit blijft heel lang zitten en geeft een hele natuurlijke kleur aan je lippen. Meestal zorgt het er gewoon voor dat je lippen iets meer gepigmenteerd lijken. En hoe roder de lippen, hoe gezonder je lijkt. Want rode lippen worden geassocieerd met vruchtbaarheid.

Dit zijn de producten die ik heb gebruikt voor mijn feestlook, mocht je daar geïnteresseerd in zijn.

Met make- up kun je echt een heel groot verschil maken! Dat heb je natuurlijk ook al wel gezien op de eerste foto. Ik hoop dat jullie iets hebben gehad aan mijn tips, ik heb dit zelf geleerd door het jarenlang lezen van beautyblogs. Dus, thanks ladies! Wat voor make- up ben jij van plan te dragen met de feestdagen?

Heb ik nu levenslang?

Laatst hadden we, tijdens het borrelen, een discussie. Hierin hadden we het over verschillende soorten ziekten. Over levensbedreigende ziekten, hoe verschrikkelijk dat is enzo. Maar dan kun je vaak ook beter worden. Maar bij een chronische ziekte, zoals ik heb, blijf je de rest van je leven ziek. Maar moet je je dan ook voelen alsof je ‘levenslang’ hebt gekregen, hierdoor?


Andrea Marutti / Flickr

Wanneer je ziek wordt, dan denk je in eerste instantie dat je wel weer beter wordt. Het gaat vanzelf wel over. En als het niet vanzelf over gaat, dan maakt de dokter me wel weer beter. Meestal gaat het zo. Maar helaas, bij mij en vele anderen ging dat helaas niet zo. Wij blijven ziek, de rest van ons leven.

En als je dan weet dat je ziek bent, dan kun je je aansluiten bij de club met zieke mensen. Deze mensen hebben allemaal levenslang. Deze mensen hebben last van wanhoopsgedachten en zien hun leven uitzichloos. Natuurlijk heeft een aantal van deze mensen geen keus, maar voor veel van hen valt er ook iets anders te kiezen.

Je kan ook kiezen om de dingen te zien die je nog wel kunt. Je kan kiezen voor jezelf, voor je eigen gezondheid. Je kan aan jezelf werken en iets opbouwen. Je kunt een hobby of een baan vinden. Eigenlijk kun je nog heel veel! Welliswaar nog maar 1% van wat een gezond persoon kan, maar je kan nog iets!

Helaas zijn er ook mensen die hierin geen keuze hebben. Zelf heb ik ook weleens gehad dat ik niets kon, alleen nog maar overleven. Hopen dat de dag zo snel mogelijk voorbij was. Maar dit hoefde niet zo te zijn, dokters hadden mij prima pijnstillers kunnen geven waardoor ik wel een leven had, maar dat deden ze niet.

Gelukkig hoor ik niet bij de chronisch zieke mensen club en hoor ik wel bij de mensen met een chronisch positieve instelling. Tenminste, dat vind ik zelf. Dus heb ik door mijn chronische ziekte levenslang gekregen? Een klein beetje, het zal er altijd zijn. Ik noem het liever een (vrij zwaar) blok aan mijn been. Maar geen levenslang!

Gewoon een rotdag

Ja, zelfs ik heb weleens een rotdag. Gister bijvoorbeeld. Een dag waarop ik alles en iedereen vervloek wat ik tegen kom. Een dag waarop ik niet doe alsof ik vrolijk ben. Ja, dat bestaat.


Via weheartit.com

Ik voelde me ziek en had een rotdag op school. Alles ging fout en dat lag niet geheel aan mij. En ik haat het als andere mensen mijn geluk kunnen bepalen.

Dus wat doe ik op zo’n dag? Heel hard huilen, me alleen voelen en er vervolgens achter komen dat ik heel veel lieve reacties op mijn blog had en dat er ook op Twitter nog heel veel lieve mensen zijn. Dus eigenlijk valt het allemaal wel mee en begin ik de volgende dag weer met een lach.

Ik ben niet ziek, ik ben Lisanne

Oke, de titel klopt niet helemaal. Ik heb de ziekte van Hashimoto, fibromyalgie en epilepsie, dus misschien ben ik toch wel een beetje ziek. Maar dat is niet het belangrijkste aan mij. Ik zelf ben namelijk veel interessanter dan deze 3 dingen bij elkaar.

Een psycholoog heeft ooit tegen me gezegd, jij bent niet ziek, jij bent Lisanne. Natuurlijk was dat op dat moment onzin en het sloeg nergens op, tenminste dat vond ik toen. Die psycholoog was ook niet aardig trouwens. Maar mijn moeder zegt het nu nog wel eens tegen me. Nu slaat het niet meer op mij, maar dat heeft het wel ooit een beetje gedaan.

Wanneer je je echt heel beroerd voelt ga je je ziek voelen, dan ga je je echt ziek voelen. Dan denk je overal bij na, kan ik dit wel? Heb ik nu geen pijn? Ben ik niet te moe? Eigenlijk is je ziekte dan groter dan jij zelf. Veel mensen hebben hier last van.

Ja, dit krijg je als je echt heel ziek bent. Maar er zijn genoeg mensen die echt heel ziek zijn, en die niet zo denken. Die zichzelf belangrijker vinden dan hun ziekte. En zo hoort het wat mij betreft.


Foto door aliasrex op Flickr. Ik zocht eigenlijk een foto van mezelf in Praag, maar die was spoorloos.

Ik wil jullie nu vertellen over een van de mooiste dingen in mijn leven die ik meegemaakt heb. Op dat moment zat ik in een rolstoel, ik voelde me behoorlijk ziek. In de 3e klas ben ik met school een week naar Praag geweest. Er waren geweldige mensen en geweldige leraren mee. Ik heb een geweldige week gehad, die ik nooit meer ga vergeten. Mijn rolstoel speelde gewoon geen rol.

Gelukkig gaat het nu weer stukken beter met me. Vorig jaar was ik dat meisje dat altijd flauw viel. Nu weet bijna niemand op school dat ik dat meisje was. Gelukkig maar, want ik ben niet dat meisje. Ik ben Lisanne.

Ziek of gezond, wat ben ik?

Wie ben ik en wat ben ik? Nee, ik zit niet in de puberteit. En nee, hoef ook niet te kiezen of ik een gothic, emo, huppel, of alto wil zijn. Ik ben me sinds kort heel erg hard aan het afvragen waar ik nu eigenlijk bij hoor. Bij de zieke mensen of bij de gezonde mensen?

Ik heb gemerkt dat de meeste mensen zo denken: Zieke mensen zijn zielig en beperkt en gezonde mensen zijn normaal. Met zieke mensen hoor je rekening te houden en te helpen, en met gezonde mensen niet. Maar als een gezond iemand iets niet kan, of iets anders doet dan normaal, dan anderen roddelt iedereen erover. Helaas is er niet iets als “daartussenin”, nee dat bestaat niet.

Zelf heb ik mezelf voorheen altijd tot de “zieke mensen” moeten rekenen. Op dat moment wist iedereen dat ik een beetje anders was. Je zag het niet aan me, ik zag (en zie er nog steeds) kerngezond uit. Maar aan de hand van mijn gedrag wist iedereen dat ik ziek was.

Lisanne kan niet gymen, Lisanne is bijna nooit op school, Lisanne kan niet vroeg opstaan, Lisanne kan niet zo goed tegen veel druk, Lisanne kan weleens heel moe zijn, Lisanne valt wel eens flauw, Lisanne was gewoon een beetje anders dan iedereen. En daar hield iedereen heel erg goed rekening mee.

En toen voelde ik me opeens stukken beter.

Nu is Lisanne wel bijna altijd op school, nu is ze wel overal bij op school, nu is ze bijna altijd vrolijk. Maar waarom spijbelt ze dan altijd de eerste twee uur? En waarom is ze vaak zo chaggerijnig? Waarom zeurt ze zo als je irritant en druk doet? Waarom heeft zij geen gym? En waarom heeft ze maar 5 vakken?

Foto door assbach op flickr

Je wil niet weten hoe vaak ik nu vragen krijg over waarom ik nou eigenlijk anders ben. En dat snap ik ook wel, ik zit nu bij andere mensen in de klas. Maar wat me wel op is gaan vallen is dat mensen die me eigenlijk wel goed kennen deze vragen ook gaan stellen. Terwijl ze stiekem precies weten wat er aan de hand is, maar het gewoon even vergeten.

Ik voel me nu wel een stuk gezonder. Maar wil dat nu zeggen dat ik opeens moet doen alsof ik een compleet gezond mens ben? Krijg ik nu niet meer het stempeltje chronisch ziek, maar het stempeltje aansteller?

Het stempeltje chronisch ziek gooi ik het liefste meteen in de prullebak, maar jammer genoeg kan dat niet. Van mezelf hoef ik niet te kiezen. Sterker nog: Ik kan nieteens kiezen! Dat doen andere mensen al voor mij. Daarmee wil ik niet zeggen dat iedereen me opeens een aansteller vindt hoor, maar het zijn er toch een stuk meer geworden. En dat terwijl ik me beter voel. Een beetje vreemd is het wel!

Uiteindelijk ben ik allebei, ik gedraag me als een gezond iemand. Maar stiekem ben ik toch wel een beetje ziek. Hoewel, ik zeg het liever anders, heerlijk cliché. Ik ben allebei niet. Ik ben Lisanne. En ik ben gewoon een beetje anders.