Vallen met opstaan

Iedereen gaat weleens keihard op zijn plaat bij het bereiken van een doel. Wanneer iets gewoon niet lukt kun je ongelofelijk balen, opgeven en aan iets nieuws beginnen. Maar je kunt ook opstaan, nieuwe moed verzamelen en doorgaan.

Om eerlijk te zijn kent mijn leven behoorlijk veel tegenslagen. Elke keer als ik merk dat weer voel dat het slecht gaat, ik weer een dag in mijn bed lig, voelt dit als een enorme klap in mijn gezicht. Het valt altijd zo tegen wanneer het weer niet lukt. Ik wil zo veel, maar ik kan zo weinig.

Maargoed, over het opgeven en doorgaan. Hierin heb ik zelf weinig keus, ik kan moeilijk de hele dag niets doen en mijn school opgeven. Dat kan ik niet omdat ik het niet wil. Ik wil leven, dus kies ik altijd voor weer opstaan, hoe moeilijk dit ook is.

Maar juist om dat opstaan gaat het. Elke keer als je valt is dit een domper. Maar wanneer je jezelf weer bij elkaar weet te rapen, opnieuw moed weet te verzamelen om door te gaan, maak jij jezelf weer sterker. Bij elke keer dat jij na het vallen weer opstaat, groei je.

Dat is ook het positieve van elke tegenslag, je leert ervan. Ik ben dan ook een compleet ander persoon geworden door de fibromyalgie. En ik weet zeker dat meer chronisch zieke mensen dit hebben. Daarnaast ga je het steeds meer waarderen als je niet valt. Steeds wanneer ik vergeet te genieten ga ik weer op mijn plaat en word ik eraan herinnerd dat ik, wanneer er geen tegenslagen zijn, ik hiervan moet genieten.

Houd dit in je achterhoofd waneer je baalt. Balen mag, keihard janken en schreeuwen ook. Als je daarna maar weer opstaat en weet wat je hiervan geleerd hebt. Onthoud dat niets vanzelf gaat en dat als je iets echt wil, je hiervoor zult moeten werken. Elke tegenslag maakt jou een wijzer mens.