Verhaal: Nachtelijk avontuur

Het is 5 uur ‘s nachts, Sabine heeft een raar gevoel in haar buik. Over een uurtje zit ze in de bus naar Oostenrijk, samen met Laura gaat ze een weekje op zomerkamp. Haar moeder brengt haar weg naar de plaats waar ze vertrekken, ze gaat voor de rest met allemaal vreemde mensen, mensen die ze niet kent. Gelukkig zijn ze wel allemaal Nederlands, dan hoeft ze geen Engels te spreken. Sabine vindt het best eng, ze legt niet zo makkelijk contacten als de stoere Laura die nooit ergens bang voor is.


Via weheartit.com 
Nadat ze met zijn tweeën een dag in de bus hebben gezeten komen ze om 7 uur aan op het kamp, gek genoeg midden in een bos. Er staan allemaal kleine huisachtige bouwsels, het ziet er een beetje oud uit. Rianne, van de leiding, roept iedereen bij elkaar op de binnenplaats. Ze kijkt ietsje boos en het is een brede vrouw, iemand waarvoor Sabine nog weleens bang zou kunenn worden. “Welkom allemaal op het zomerkamp. Vanavond staat er een wandeling door het bos op het programma, zo leren jullie de weg een beetje kennen. We hebben 20 huisjes, sommige zijn voor 2 personen, andere voor 4. Dus zoek een huisje op, om 8 uur gaan we eten en daarna beginnen we aan de wandeling.”
Laura en Sabine kiezen een 2 persoons huisje uit, omdat Sabine dat graag wil. Zo zijn ze in elk geval altijd met zijn tweeën mocht er iets gebeuren, zonder vreemde mensen.
Eenmaal geinstalleerd in het huisje is hat alweer 8 uur, tijd om te gaan eten. Helaas voor Laura is het bijna alleen maar vlees. En aangezien ze dat niet vegetariër meldt ze dat even aan Rianne. Rianne kijkt haar boos aan en zegt dat ze moet eten wat de pot schaft. Laura eet haar eten niet op, dwars als ze is. Blijkbaar vindt zij Rianne er minder eng uitzien dan Sabine vindt.
De boswandeling begint, iedereen moet achter Rianne aan lopen. Laura voelt zich helemaal niet goed, ze is duizelig, waarschijnlijk omdat ze bijna niets gegeten heeft. Maar hard als ze is loopt ze gewoon door. En snel dat ze lopen, Rianne heeft een hoog tempo, ze denkt er niet aan ook maar een keer te stoppen. Iedereen is dan ook opgelucht als haar mobiel af gaat. “Ja?” zegt Rianne een beetje geirriteerd. “Ik zal het even vragen” en ze haalt de hoorn van haar oor. “Heeft een van jullie een jongen gezien met een rood petje, blond haar en een jaar of 6?” Niemand heeft iets gezien. “Nee” zegt Rianne en hangt op. “dat was Jeroen, het andere lid van de leiding, hij zit nu bij het kamp en hij werd gebeld door de lokale politie, of wij misschien die jongen hadden gezien, hij wordt vermist en is hier verdwaald geraakt in het bos. Nogsteeds loopt Laura niet lekker en is dan ook opgelucht als we om een uur of 1 aan zijn gekomen in het kamp.
“ik ga meteen naar bed” vertelt Laura Sabine. “ik blijf nog even bij het kampvuur” laat Sabine weten. Jeroen speelt liedjes op zijn gitaar en zingt erbij. Rianne is nergens te bekennen, Sabine denkt dat ze aan de andere kant van het kamp is, waar tevens hun huisje staat. Misschien is ze Laura wel welterusten wensen ofzo. Sabine heeft het erg gezellig met alle mensen en heeft al gelijk vrienden gemaakt. Toch makkelijker dan ze dacht.
Om 3 uur is de pret voorbij en moeten ze toch allemaal gaan slapen. Sabine doet het licht maar niet aan aangezien Laura ligt te slapen. Het valt haar op dat het vreemd ruikt daarbinnen. Maar ze is moe en staat er niet zo bij stil, binnen 5 minuutjes is ze ingedompeld.
De volgende morgen vroeg moet ze naar de wc en doet ze het licht toch maar weer aan. Dan krijgt ze de schrik van haar leven. Ze ziet overal bloed op Laura haar bed en haar hoofd ligt op de grond. Op haar hoofd zit het rode petje, en naast haar ligt het jongetje, in stukken gesneden. Sabine krijgt geen geluid uit haar keel terwijl ze toch heel hard wilt gillen. Dan ziet ze in bloed op het raam geschreven “ben je niet blij dat je het licht niet hebt aan gedaan?”

6 reacties

  1. Renske 8 maart 2011 / 12:25

    Nou dat is zeker een goed verhaal voor een veertien-jarige. Erg spannend hoor. Ik zou nog wel verder willen lezen eigenlijk;)

  2. Petra 9 maart 2011 / 01:27

    Oh my god, dat is freaky!! Is het een kort verhaal of is er nog een vervolg?

  3. Annet. 9 maart 2011 / 20:30

    Haha dit verhaal is echt eng, khoop dat er een vervolg op komt. Je kan goed schrijven!

  4. Floor 22 maart 2011 / 10:42

    Kan je in het vervolg haar hoofd er weer opzetten?
    Ik hou niet zo van horror, haha.

    Wel goed geschreven!
    Ik heb hem geliked (Bloglovin)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.