Wat voor rol speelt geld in mijn leven?

Door de jaren heen is de band die ik heb met geld heel erg veranderd. Het leek me interessant om daar eens bij stil te staan en over na te denken. Hoe dacht ik eerst, en hoe denk ik nu? En waarom is dat zo gekomen?

wat-voor-rol-speelt-geld-in-mijn-leven

bron

Ik ben eigenlijk heel gemiddeld opgegroeid, denk ik. We woonden in best een mooi huis, maar we leefden niet alsof we heel veel geld hadden ofzo. Ik had toen natuurlijk ook geen flauw idee of mijn ouders veel geld hadden (wat sowieso positief is natuurlijk, geen tekort maar ook niet verwend). Soms kreeg ik weleens een centje van mijn oma of bij mijn verjaardag, maar ik gaf eigenlijk bijna nooit geld uit, vond ik niet nodig. Ik was gewoon tevreden met wat ik had (ik heb twee broers, genoeg speelgoed, wat heb je als kind dan nog nodig?).

Heel zorgeloos qua geld opgegroeid dus, wat natuurlijk super fijn is.

Het lijkt wel een spelletje!

Op de middelbare school leek het me heel tof om later een goede baan te hebben, het leek me een uitdaging om dat voor elkaar te krijgen.

Een paar jaar later werd pijnlijk duidelijk dat die goede baan er niet meer in zat, in elk geval niet als ik zo ziek zou blijven. Ik kon niet studeren nadat ik mijn havo diploma haalde, wat ik super jammer vond. Maar eigenlijk vond ik dat toen niet perse om het geld jammer, meer om de ervaringen en de kennis en nouja… alles wat een studie je kan bieden!

Vervolgens werd ik ondernemer en begon ik geld verdienen te zien als een leuk spelletje. Ik kon geld verdienen met mijn blog en ik blogde en schreef voor andere bedrijven, vooral voor hun websites. Ik vond het mega interessant om te leren hoe dat allemaal gaat en op welke manier je je geld dan eigenlijk kon verdienen. Als ik het heb over een spelletje bedoel ik absoluut niet dat ik met geld smeet, dit ging vooral om geld verdienen. Dat vond ik heel erg leuk. Niet om het uit te geven of omdat ik hebberig werd van geld, helemaal niet eigenlijk. Maar misschien om te bewijzen dat ik heus mijn eigen geld kan verdienen.

Toen ging ik (alweer twee jaar geleden!) samenwonen met Tim en eigenlijk zag ik het weer als een soort uitdaging om alles voor zo weinig mogelijk, zo goed mogelijk voor elkaar te hebben. Lage woonlasten en niet te veel geld kwijt zijn voor spullen, in die richting.

Neutraal en positief

Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat mijn houding tegenover geld eerst heel neutraal was en ik er weinig mee te maken had, maar later werd die houding eigenlijk heel positief.

Tot dat moment werden de meeste dingen die met mijn ziekte te maken hadden vergoed door de verzekering. Bezoekjes aan artsen, medicijnen, wat therapie, daar hoefde ik allemaal niet zo’n zorgen over te maken.

Dat is nu anders.

Lyme, een duur grapje

Voor de ziekte van Lyme, vooral de chronsiche vorm, worden in Nederland zeer verouderde richtlijnen gebruikt waardoor een goede behandeling zelf betaald moet worden. En dat is een duur grapje, helaas.

Over het waarom achter die verouderde richtlijnen en zo veel onnodig zieke mensen wil ik niet nadenken. Heeft ook met geld te maken, ik wil me daar niet te veel in verdiepen. Maar ik heb daarvan wel geleerd dat mensen héél lelijk kunnen zijn als er geld in het spel is.

Nu weet ik dat ik me er geen zorgen over hoef te maken omdat mijn familie me 100% achter me staat en me wil steunen als dat nodig is, maar toch geeft het me geen goed gevoel.

Gezondheid is te koop*

Nu is mijn houding tegenover geld nog steeds niet extreem, maar ik heb wel vaak het gevoel dat gezondheid te koop is, als we het over Lyme hebben in elk geval. En als ik later een nog duurdere behandeling nodig heb, dan wil ik dat gewoon kunnen betalen. Als je gezondheid op het spel staat zijn dingen als mooie spullen of een mooi huis ineens niet meer belangrijk.

Het stomme is dat je niet weet of je het geld later hard nodig gaat hebben. En dan weet je dus ook niet of je zuinig moet zijn en hoeveel je nog kan missen.

Maar wat doe je dan? Als je nu genoeg hebt, maar niet weet hoe het in de toekomst zal gaan? We hebben nu genoeg geld, maar vaak als ik geld uitgeef dan spookt er in mijn achterhoofd een ‘wat als…’ stemmetje. Heb ik dit wel echt nodig? Kan het niet goedkoper?

Ik laat me niet te vaak leiden door het ‘wat als…’ stemmetje, want dan kun je overal de wat-als vraagtekens wel bij zetten. Maar het is toch altijd dubbel.

*Gezondheid is natuurlijk niet écht te koop, ook niet als we het hebben over Lyme. Er zijn mensen die al een oneindige hoeveelheid geld in hun behandeling staken, maar steeds een terugval krijgen. Gelukkig ook veel mensen die (blijvend) opknappen. Maar helemaal zonder goede behandeling is de kans klein dat je opknapt.

Hoe ik op dit moment over geld denk is dus een beetje dubbel. Ik ben wel benieuwd wat geld voor jou betekent, als je dat wil delen in de comments, maar het is in elk geval ook interessant om eens zelf over na te denken. Heb je een gat  in je hand? Of spaar je juist heel graag? En zijn daar dan ook redenen voor? Hoe kijk jij aan tegen geld?

DELEN:

35 reacties

  1. Marion 31 mei 2015 / 06:47

    Interessant artikel. Ik moet me inhouden niet helemaal los te gaan op de gezondheidszorg. Ik vind het vreselijk dat geld een rol speelt in de mogelijkheden welke behandeling we kunnen krijgen of hoe lang we behandeld kunnen worden. Dat frustreert me enorm en probeer ik los te laten. Geld is voor mij absoluut niet belangrijk. We hebben lang twee inkomens gehad. Door omstandigheden zit mijn man nu al een poos thuis, dus is ons inkomen gehalveerd. Vervolgens werd ik ziek en ging er steeds meer af. Vanaf deze maand zitten we eigenlijk op bijstandsniveau. Ik heb nog geen idee hoe en wat. Ik zal moeten kijken wat we overhouden en waar we op moeten bezuinigen, maar ik maak me er geen seconde druk om, simpelweg omdat ik geld echt niet belangrijk vind. Het enige waar ik me soms zorgen om maak is voor grote onverwachtse uitgaven. Ik heb wel iets achter de hand, maar niet veel. Maar het feit dat geld invloed heeft op welke behandeling je kan krijgen als het om je gezondheid gaat vind ik misselijk makend.

  2. Nans 31 mei 2015 / 06:56

    Geld, tja… Mij bezorgt het toch wat stress. Op dit moment lever ik nog een deeltje inkomen maar we weten niet hoe lang nog of wanneer het bedrag zal zakken omdat mijn gezondheid helaas geen exacte wetenschap is. Dat maakt me onzeker omdat we onze kinderen graag alle kansen willen geven. Dan heb ik het niet over de laatste nieuwe Wii (hebben ze niet) of merkkledij (hebben ze ook niet), maar over hun opleiding. Ik hoop dat ik mijn financiële steentje aan ons gezinsinkomen kan blijven bijdragen tot ze allebei zijn afgestudeerd.

  3. Kelly Caresse 31 mei 2015 / 07:06

    Wat een interessant onderwerp! Ik ben ook wel eens bang dat de gezondheidszorg minder gaat vergoeden. Ik heb diabetes en die medicijnen zijn erg duur, ook de complicaties van diabetes kunnen nieuwe zorgen maken, wat als dit niet allemaal vergoed wordt in de toekomst. Dat is heel onvoorspelbaar

  4. Celeste 31 mei 2015 / 08:11

    Interessant artikel heb je ervan gemaakt. Heb eigenlijk precies dezelfde relatie met geld gehad vroeger en nu als jij. Hoewel mijn ziekte grotendeels nog wel vergoed wordt, is het af en toe nog steeds een duur grapje, kan me alleen maar voorstellen hoe dat met Lyme moet zijn..

  5. Angelique 31 mei 2015 / 08:48

    Momenteel kunnen wij net rond komen met hetvgeld dat mijn man verdient en mijn WIA uitkering. De laatste houdt volgend jaar op. Daar maak ik me wel zorgen om. We hebben een kleintje van 2 en ik kan niet voor haar zorgen vanwege mijn gezondheid, dus ze moet echt naar het kinderdagverblijf. En dat kost heel veel geld zeker omdat we geen kinderopvangtoeslag krijgen. Ook zaken als fysio krijg ik maar 27x vergoed terwijl ik veel vaker in het jaar moet voor mijn spieren. Dus eigenlijk ook hier voornamelijk zorgen mbt geld en gezondheid. Verder kan geld me gestolen worden. Gezondheid is zo veel belangrijker. Dat heb ik wel geleerd de afgelopen jaren.

  6. Lifesabout 31 mei 2015 / 09:24

    Ik ben best zuinig en we sparen veel. Maar ik ben wel bang voor achteruitgang in inkomen omdat ik nog in de ziektewet zit. Dat maakt alles zo onzeker. Toch wil ik mijzelf straks trakteren op een mooie camera. We hebben het geld gespaard en het kan, maar omdat we zo zuinig zijn voel ik mij bijna schuldig.
    Goed om hier eens bij stil te staan! En soms lijkt gezondheid wel te koop, hoe gek ook. Ik moest met hartrevalidatie stoppen omdat het niet vergoed werd en ik weer aan het werk moest. Ik had dus geen energie over om te sporten. Met revalidatie was ik misschien nu een stuk fitter

  7. Kim | Kimsbloglife 31 mei 2015 / 09:31

    Mooi artikel. Ik ben ook van plan een artikel te schrijven over geld, ook wel in relatie tot ‘gezondheid’ maar dat ik zelf dan merk dat ik veel makkelijker geld uitgeef aan spullen dan aan mijn ‘gezondheid’. Nu komt dat misschien omdat ik niet echt ziek ben, als ik me echt heel slecht zou voelen zou dat misschien veranderen. En misschien komt het ook wel omdat ik nogal sceptisch ben tov veel behandelingen. Bij mij gaat het dan bijvoorbeeld over naar de kinesist gaan voor nekpijn of naar een psycholoog gewoon omdat het goed zou zijn voor mijn opleiding… Maar misschien is dat omdat ik het niet écht wil. Alleszins, ik vind spullen zo fijn omdat ze tastbaar zijn en je hebt ze en kan ze houden en gebruiken. Terwijl een keer naar de psycholoog gaan bijvoorbeeld €50 kost voor een uurtje en dan is je geld weg, na dat uurtje… Hoewel ik wel weet dat je er uiteindelijk in je leven misschien veel meer mee bent, toch vind ik het moeilijk…

  8. Anita | mindjoy 31 mei 2015 / 09:32

    Vroeger dacht ik minder na bij het uitgeven van mijn geld maar nu probeer ik alleen het hoognodige aan te schaffen. Dit ook om wat achter de hand te hebben en onvoorziene uitgaven voor bijv het huis te kunnen blijven doen. Het is idd schandalig dat het afhankelijk is van je inkomsten welke behandeling je zou kunnen nemen, op je gezondheid valt niet te bezuinigen.

  9. Amelie 31 mei 2015 / 10:17

    Wat een goed artikel! Ik geef zelf iets te makkelijk geld en als ik dit dat lees denk ik toch dat ik eens de stap moet zetten om serieus te gaan sparen. Je weet immers nooit wat er op je pad komt en in een geval als dat van jou zou ik zeker balen als ik achteraf het geld voor een goede behandeling in mascara’s had gestoken. Je hebt me geïnspireerd!

  10. Kim 31 mei 2015 / 11:03

    Mooi artikel heb je geschreven!
    Ik denk dat ik vroeger en nu wel redelijk dezelfde ‘band met geld’ heb (gehad) als jij. Voor mij is vooral het “wat als” voor ‘later’ erg herkenbaar. Ik heb nu geen problemen, maar zal dat zo blijven, ik weet het niet. Ik ben bang van niet, en dat maakt me nu best vaak ongerust.

  11. Elize 31 mei 2015 / 11:10

    Goed artikel! Ik vind het een beangstigend idee dat gezondheid “te koop” is. En ik zie het ook om me heen dat mensen niet de juiste zorg kunnen krijgen omdat het te duur is. Dat doet me zo veel verdriet en houd me af en toe wakker ‘s nachts. Ik zou willen dat ik meer kon doen… misschien later als ik niet meer studeer.
    Ook tijdens mijn opleiding hebben we het wel eens over deze dingen trouwens. Ik vind het interessant (en belangrijk) om onderzoek naar dit soort problemen te doen. Nu heb ik nog niet echt het idee dat ik ermee bij kan dragen, maar hopelijk later wel!

  12. chantal 31 mei 2015 / 11:25

    goed geschreven, ik was eerst meer een impulsaankoper, moest elke week een nieuw kledingstuk. Nu lees ik heel veel over besparen en consuminderen en merk dat ik sneller dingen terugleg in de winkel. Ik voel me ook rijk met wat ik al heb. Meer is niet altijd beter. Ik houd dan ook van deze quote: Some people are so poor, all they have is money. En zo is het ook.

  13. Lisa 31 mei 2015 / 11:43

    wat een mooi artikel! Al jou artikelen zijn trouwens erg leuk en interessant !
    ik ben zelf vanaf vandaag begonnen met mijn eigen blog, Zijn jullie benieuwd? Zoek dan dit even op: lifebylisao.123website.nl

    Ik zal het super vinden als je een reactie achterlaat op mijn blog

  14. Hannelore 31 mei 2015 / 12:14

    Ik zag op twitter dat je wat huiverig was om dit artikel te publiceren maar dat is m.i. zeker niet nodig, ik vond het mooi geschreven!
    Ik ben aan het afstuderen en dat vind ik ook een moeilijker periode wat geld betreft. Ik heb nu op zich voldoende maar er is allesbehalve een overschot aan banen in mijn sector dus het inschatten van hoe lang ik op mijn spaargeld moet teren is moeilijk. En ik vrees dat ik het idee van elke maand iets van mijn spaarrekening halen in plaats van erop zetten ook heel moeilijk zal vinden. Maar ik ben heel blij dat ik dat spaargeld in ieder geval héb 🙂

  15. Nienke 31 mei 2015 / 12:59

    Ik heb altijd een weekendbaan gehad, dus ik kon me veel veroorloven zoals tripjes en kleding. Ik ging wel steeds verstandig met geld om en dat ik er altijd blijven inzitten. Ik moet zeggen dat ik best graag geld uitgeef als ik echt iets wil, maar weet ook wanneer het even niet kan 🙂

  16. Mariska 31 mei 2015 / 13:17

    Enorm interessant artikel dit. Ik snap wat je bedoelt en de zorg vind ik qua verzekering sowieso vaak erg krom. Nu heb jij dit bijvoorbeeld met Lyma, maar ook met de ouderenzorg en andere chronisch zieken. Hopelijk kun je inderdaad later ook, mocht je het nodig hebben (wat ik natuurlijk niet hoop in de goede zin), dat je het ook echt kunt betalen.

    • Lisanne-Leeft 31 mei 2015 / 13:39

      In de geestelijke gezondheidszorg is het ook zo heel erg, daar wordt ook heel weinig vergoed. Heel naar dat mensen niet geholpen kunnen worden omdat ze niet genoeg geld hebben 🙁 En dat dat gewoon in Nederland gebeurt is eigenlijk bizar, want we hebben het zo goed als je kijkt naar gemiddelden!

  17. Sytse 31 mei 2015 / 13:19

    Geld vind ik eigenlijk helemaal niet belangrijk. Zo lang ik genoeg heb om een dak boven mijn hoofd te hebben en er genoeg eten op tafel komt, hoor je mij niet klagen.

    Vroeger was dat wel anders. Ik probeerde zoveel mogelijk geld te verdienen en zoveel mogelijk direct weer uit te geven. Een luxe lifestyle zeg maar. Dior zonnebril hier, Louis Vuitton ketting daar. Ik moest altijd de nieuwste iPhone en ga zo maar door. Dat heeft me in een diep dal gebracht waar ik met veel moeite en steun van m’n ouders weer uit ben gekomen.

    Daardoor is het denk ik ook niet meer belangrijk. Nu koop ik wat ik mooi vind. Als het € 1,- kost of € 100,- als ik het mooi vind, koop ik het. Merk of geen merk, uniek of niet uniek. Wat ik probeer te zeggen is dat ik bewust iets koop bijvoorbeeld dat ik liever kwalitatief 1 goed shirt koop dan 10 mwah shirtjes van bijvoorbeeld de Hennes.

  18. Linda 31 mei 2015 / 13:32

    Dit vind ik echt een interessant artikel! Je analyseert op een mooie en duidelijke manier hoe jij tegen geld aankijkt. Ik wist vroeger ook niet of mijn ouders veel geld hadden of niet – inmiddels weet ik dat natuurlijk wel, maar ik ben ook gemiddeld opgegroeid zoals jij het beschrijft. Sinds ik samenwoon (met mijn vriend – nu man) besef ik me veel meer wat dingen allemaal kosten en denk ik meer na over waar je het aan uitgeeft. We hebben het niet breed maar dat leert ons wel heel goed te beseffen waar je het geld dat je wél hebt aan besteedt of juist niet, de keuzes die je maakt zijn belangrijker dan je denkt.
    Ik probeer wel wat vooruit te denken maar niet teveel, anders kun je zoals jij ook al zegt overal wel ‘wat als…’-vragen bij gaan stellen en dat maakt je leven ook niet prettiger denk ik. Ik vind het wel fijn om zo nu en dan mezelf en/of mijn man te verwennen met iets materieels, maar ik heb wel geleerd in de afgelopen jaren dat mensen om je heen die van je houden en ervaringen véél belangrijker zijn dan geld en materiële zaken.

    • Lisanne-Leeft 31 mei 2015 / 13:41

      Ja, inderdaad! Bij mij klinkt in dit geval die ‘wat-als’ vraag wel alsof het echt kan gebeuren, maar eigenlijk kan iedereen ziek worden. Of een ongeluk krijgen. Of pech hebben op een andere manier! Als je daar altijd rekening mee houdt dan word je daar denk ik niet zo heel blij van.

  19. Wendy 31 mei 2015 / 13:52

    Heel interessant stuk. Ik herken me grotendeels in hoe jij er over denkt, maar doordat de houding van mijn vriend anders is, levert het voor mij soms ook wel de nodige stress op. Hoewel ik altijd zuinig was met mijn geld (niet gierig, maar gewoon niet te veel uitgeven aan dingen die ik eigenlijk niet nodig had), heeft mijn vriend van thuis uit nooit echt geleerd hoe met geld om te gaan. Dat wat hij binnenkrijgt, kan er naar zijn mening ook in zijn geheel weer uit. Met het gevolg dat hij keihard tegen de spreekwoordelijke lamp liep toen hij twee keer kort achterelkaar een andere auto moest kopen. Hij heeft best een behoorlijk bedrag van mij moeten lenen en hij roept wel steeds dat ik het terug ga krijgen, maar dat is hem in de afgelopen drie jaar nog niet gelukt. En het is niet zo dat ik perse dat geld terug wil. We wonen immers samen en zijn al zo lang bij elkaar. Het is niet hij en ik, maar wij… Ook qua geld. Maar hij moet ook wel leren dat niet alles perse op hoeft.

  20. Suuz 31 mei 2015 / 14:17

    Hmm dit zet me aan het denken, wat je zegt… ik heb ook meer behandelingen nodig, maar het is inderdaad ook een geld kwestie… ik moet het met minder doen omdat ik het gewoon niet kan betalen en het niet vergoedt wordt… dit is best een lastige situatie.. goed geschreven Lisanne!

  21. Mieke 31 mei 2015 / 15:13

    Leuk om hier eens bij stil te staan! Wij zijn nu 5,5 jaar getrouwd, en de eerst tijd heb ik niet gewerkt. Dit ging prima, het was geen vetpot maar ook niet magertjes. Toen ik ging werken, 2,5 dag, kwam er iets meer binnen, maar ook dit was niet veel en al kwam er dan meer binnen het ging er ook harder uit. Ondertussen zijn wij beide wel meer gaan verdienen en komt er een mooi bedrag binnen elke maand. Doordat ik vrij snel bewust ben geworden van onze uitgaven, houden we nu genoeg over om leuke dingen te kunnen doen. Eerder spaarde we, want misschien komen er kinderen, of misschien ga ik 2,5 dag ook niet meer trekken. Maar na 4 jaar zijn er nog geen kinderen en leven we qua geld ook een stuk losser. Want de “wat als..” vraag is voor niemand in te vullen, we leven vandaag. Neemt niet weg dat een buffer wel fijn is om te hebben om klappen op te kunnen vangen, zoals de zorg, want wat een belabberd systeem!

  22. nienke 31 mei 2015 / 20:15

    Ik vind het een goed geschreven artikel. Voorheen was ik absoluut niet zuinig met mn geld , heb een hobby gehad waar ik ontzettend veel geld aan heb uitgegeven. Spijt heb ik er nooit van gehad. Maar toch vind ik geld tegenwoordig een naar iets.. zeker als je amper kan rondkomen. Mijn vriend heeft een wajong en ik heb eigenlijk niks , ja een lening van een opleiding die ik niet kan afmaken. Ik kan een bijstandsuitkering aanvragen wanneer ik stop met school dan word het aangevuld op mn vriend zijn inkomen tot het minimum inkomen. Dit is zijn wel bruto bedragen netto kom je nog onder het minimumloon. Zelf een wajong krijg ik niet , UWV vind me te gezond. En werkgever wil op dit moment geen zieke werknemers dus werken is ook geen optie. Probeer te bezuinigen op alles. Om maar rond te kunnen komen. Ik heb op dit moment niet eens geld voor medicijnen voor de pijn. Ik gebruik nu paracetamol omdat ik geen eigen risico kan betalen naast mn gewone uitgaven. Familie ondersteunt ons financieel waar het kan maar ook zij kunnen niet veel missen dus voor mij is geld op dit moment echt een naar iets..

  23. diana 31 mei 2015 / 21:36

    interessant onderwerp om over na te denken, en dat heb ik de laatste tijd ook heel veel gedaan. ik vond geld altijd heel belangrijk. ik hou van luxe en nieuwe dingen. maar ik weet ondertussen ook dat geld niet alles is. dat je met geld niet alles kan kopen, en al helemaal geen geluk. en daarom ga ik over een half jaar ook mijn goedbetaalde baan en mooie huis opgeven om straks nog maar te zien hoe ik rond ga komen en in een goedkoop huurhuisje ga wonen.

    sommige mensen verklaren me voor gek dat ik alles opgeef, maar geloof me, geluk is niet te koop, en ik ben er van overtuigd dat ik straks een stuk gelukkiger (en armer haha) zal zijn. Xdiana.

  24. Eilish (artisticstateofmind) 31 mei 2015 / 22:35

    Heel herkenbaar, veel geld gaat bij mij nu ook naar medicatie, omdat slechts een deel wordt vergoed. En het wordt steeds verhoogd omdat het nog niet genoeg werkt, dus wordt het steeds duurder en duurder. Lastig zulke situaties@

  25. Hester 31 mei 2015 / 23:32

    Interessant onderwerp om over te schrijven! Ik vraag me dat eigenlijk wel vaker af, of bloggers alles makkelijk kunnen betalen of eigenlijk gewoon wakker liggen van de geldzorgen ‘s nachts. Dat is toch niet echt iets waar makkelijk over geschreven/gepraat wordt. Ik woon nog gewoon thuis, dus ik hoef me er nog amper druk om te maken en dat vind ik toch wel heel fijn hoor, geeft zoveel ruimte! Mijn ouders hoeven zich gelukkig nooit zorgen te maken om hoe ze een rekening gaan betalen en we zijn ons wel gewoon bewust van wat we uitgeven, maar er is genoeg over om leuke dingen te ondernemen. Ik vind het ook vooral heel prettig dat mijn ouders daar gewoon redelijk transparant in zijn, omdat het mij beter inzicht geeft en ik dan ook meer weet wat er wel en niet kan zeg maar. Ik heb zelf geen baantje, maar ik krijg gewoon zakgeld, genoeg kleedgeld en verdien af en toe wat bij met fotoshoots en dat red ik prima; de laatste tijd vliegt het geld er wel veel sneller uit, dus ik probeer er wat meer overzicht van te krijgen door het zo goed mogelijk bij te houden. Naast dat ik dat leuk en leerzaam vind, geeft het ook gewoon rust als je weet wat je wel en niet kan uitgeven. Behalve als je erachter komt dat je minder moet uitgeven, maar dat is ook wel een leuke uitdaging, haha 🙂

  26. Linda 1 juni 2015 / 11:49

    Wat jij schrijft is zo herkenbaar! Heel erg goed dat je hier online aandacht aan besteed, omdat veel mensen simpelweg ook jiet weten hoe duur ziek zijn eigenlijk is wanneer er maar weinig vergoed word. Toen ik mijn eigen geld ging verdienen was dat leuk en maakte ik mooie reizen, zonder met geld te gaan smijten. Het leven werd gewoon iets specialer en malkkelijker. Na mijn diagnose ME en Fibro werd alles anders en zijn mijn basis kosten zoveel duurder geworden. Veel medicijnen worden vanaf het begin al niet vergoed en onderzoeken zijj ook grote last posten geweest. Maar je doet het, zeker omdat je zo graag weer kwaliteit van leven terug wilt hebben. Nu het iets beter gaat wil ik hard vechten voor een betere toekomst. Voorlopig zal het net als afgelopen jaren een duur grapje blijven dat chronisch ziek zijn. Maar dat weerhoud mij er niet van om mijn dromen achterna te gaan, ook al is het een stuk harder werken 🙂

  27. Ester 1 juni 2015 / 22:06

    Geld is voor mij een bijzaak. Ik kan echt niet alles kopen wat ik wil, maar ik kom ook niks tekort. En vooral: het leven draait niet om geld. Niet in mijn geval tenminste. Ik werk niet voor het geld (wel omdat ik mijn werk fijn en uitdagend vind), maar het is fijn dat ik voor al mijn tijd wel iets betaald krijg waar in van in mijn onderhoud kan voorzien. Draait je leven wel om geld, dan word je algauw een naar persoon, denk ik. Ik denk bij geld ook weinig na over de toekomst. Ik heb geen potje om me te beschermen tegen alles wat nog kan komen. Als je al ziek bent snap ik dat je daaraan denkt, maar als je niet ziek bent kun je toch niet je hele leven bang lopen zijn voor dingen die misschien nooit gaan gebeuren. Dat is netbzoiets als niet naar buiten gaan zonder helm, altijd.

  28. Cindy 2 juni 2015 / 23:35

    Interessant artikel. Geld toch een bijzondere kwestie in onze westerse samenleving, vind ik. Ik ben trouwens ook best wel eens benieuwd hoe anderen hun financiën handelen, hihi.

    Zelf houd ik als ik heel eerlijk ben niet zo van geld, en wou ik dat er een ander systeem was bedacht. Ik denk echt dat geld alleen maar toevoegd aan de ongelijkheid tussen mensen. Dat vind ik super jammer. Het leven is al zo oneerlijk, ik begrijp toch ook niet dat er elke dag gewoon mensen omgaan door de honger. Say whut?? Een rare wereld…

    Ik wil goed gaan sparen, zodat ik de dingen kan doen die ik leuk vind. Ik let best op wat ik uitgeef, en voel me net als jij soms misschien schuldig als ik naar mijn idee iets koop wat nisschien onnodig is. Een andere keer geef ik het gemakkelijker uit, omdat je ook wel in het nu mag leven 🙂
    Fijne avond iedereen! 🙂

  29. Vivian 3 juni 2015 / 19:33

    Heel sterk geschreven. Ik hoef me gelukkig geen zorgen te maken om mijn geld, zowel op persoonlijk als medisch vlak niet, maar ik ben het met je eens dat het behoorlijk ingewikkeld kan zijn, zeker met alle veranderingen in de zorg.

  30. Zarah 5 juni 2015 / 10:17

    Brrr.. ik vind het zo’n eng idee dat ziek zijn zoveel geld kan kosten! Als je dat geld niet hebt dan heb je een probleem.. Het systeem in Nederland helpt hier ook niet aan mee, en brokkelt zelfs steeds verder af. Gelukkig zijn we nog niet zo ver heen als in Amerika.. voor iedereen die dit onderwerp interessant vindt; de documentaire van Michael Moore, SICKO kan ik je aanraden! (Gewoon te bekijken op youtube).

  31. Simovic-Vuceljic Natasa 6 juni 2015 / 14:50

    Heel interessant artikel! Ik heb een beetje een negatief gevoel bij geld, vanwege het verleden bij mij thuis. Geld was altijd een probleem bij ons en het werd alleen maar erger toen de eerste leningen begonnen in huis te komen. Lening voor dit, lening voor dat .. Het werd erger en erger. Mijn ouders hadden geen fantastische relatie, mijn vader gaf geld wanneer hij zin had en mijn moeder verdiende niet voldoende om twee pubers te onderhouden. Op een gegeven moment werd het zo erg dat we gewoon niet meer wisten wat eerst te betalen, elke maand zaten mijn moeder en ik aan tafel te puzzelen wat we zouden doen. Iets wat ik niet had hoeven doen op die leeftijd, maar ja. Begin 2012 zagen we geen uitweg meer en hebben ons laten opnemen in een schuldbemiddelingssysteem dat op een termijn van max. 5 jaar al je schulden uitbetaald. Ik ben datzelfde jaar verhuisd naar het buitenland en gaan samenwonen met mijn echtgenoot, maar heb me wel altijd daarmee beziggehouden. We hebben nu nog 2 jaar te gaan en dan zijn we officieel van alle schulden verlost. Toch kijk ik tegen geld nog altijd negatief aan, je hebt gewoon voor alles geld nodig en alles is gewoon verdomd duur! Ik kwam thuis niets te kort en nu samen met mijn echtgenoot ook niet (hij werkt enorm hard om genoeg te verdienen voor ons) maar ik heb gewoon het gevoel alsof altijd alles rond geld draait, alsof dat het belangrijkste is in het leven. En daar kan ik me soms vreselijk kwaad in maken.
    Maar als ik dan jouw verhaal hierover lees, denk ik bij mezelf: Ik mag mezelf verdomme gelukkig prijzen dat ik niet ziek ben. Ik ben gezond en wel, dat is het belangrijkste in het leven. En al de rest, dat is een vervelende bijzaak 🙂 Liefs! x

  32. Anne 12 juni 2015 / 19:44

    Mijn relatie met geld is een beetje gek. Enerzijds interesseert het me totaal niet. Als ik mijn spullen zou moeten verkopen, geen probleem, ik ben er niet aan gehecht. Anderzijds vind ik het mega interessant: Geld sparen, hoe kun je het snelst de hypotheek aflossen, hoe ontstaan schulden, etc. Ik vind het Nibud een toffe instelling en ik heb stage lopen bij een bewindvoerderskantoor. Ik heb een tijdje bespaarblogs gelezen en vermogen vind ik interessant.

    Ook ik heb me in mijn jeugd nooit zorgen hoeven maken over geld. Ik kreeg al jong zak- en kleedgeld, zo kreeg ik al snel eigen verantwoordelijkheid en dat is eigenlijk vanaf het begin goed gegaan. Ik hield altijd over.

    Nu maak ik me wel eens zorgen. De Wajong is geen vetpot, maar het is genoeg. Ik kan nog sparen, heb een buffer, niks om me druk over te maken. Maar soms overvalt het me: Wat als ik schulden moet maken? Zo schrok ik nogal dat mijn bril meer dan 400 euro kostte en hoe weinig ik terug krijg van de verzekering. En mocht er uit alle onderzoeken nog eens wat komen…. Misschien moet ik wel mijn hele leven dure medicijnen slikken?

    Ik ben tevreden met wat ik heb, maar zal het altijd genoeg zijn? Meer geld zal er niet binnenkomen, want ik blijf van de uitkering afhankelijk. Zolang ik alleen blijf zal ik nooit een huis kunnen kopen en dat vind ik eigenlijk wel jammer. Het zou een stuk fijner zijn om te kunnen kopen, want dan kan ik terug naar mijn dorp. Nu kost het heen en weer reizen me bakken energie.

  33. Renate 14 juni 2015 / 20:35

    Ik denk over geld dat geld niet gelukkig maakt. Ik wil natuurlijk ook bergen geld op mijn rekening, maar meer voor de zekerheid. Wat nou als je echt geld tekort komt? want geld maakt niet gelukkig, maar simpel een huis en eten enzo niet kunnen betalen zal je juist heel ongelukkig maken. Ik denk ook zeker dat gezondheid niet te koop is, maar ook ik loop nu tegen dit soort problemen aan. Hoeveel geld geef je uit aan je gezondheid? als ik zeker wist dat ik beter word dan zou ik er 1 miljoen euro insteken, maar zelfs met Lyme en dat soort dingen weet je dat niet zeker. Voor mij is geld dus ook heel dubbel. Ik heb zeker geen gat in mijn hand, maar ik ben ook geen heel erge spaarder. En ik vind geld ene kant heel belangrijk en interessant en andere kant doet het me niet zoveel en wil ik er het liefste zo min mogelijk mee bezig zijn, maar ik weet wel nu dat ik volwassen ben en ziek ben en niet gewoon kan gaan werken is geen geld hebben ook niet fijn en kun je beter te veel hebben haha.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.