Vandaag bedacht ik me iets grappigs, en dat ging om de volgende tweet van Shanna (die overigens ook fibromyalgie heeft):
Soms denk je “ik kán niet meer!”, maar ergens haal je dan gewoon de kracht vandaan om door te gaan. Hoe vet is dat? #humanstrength
Dat herkende ik eigenlijk wel. Ik antwoordde naar haar dat dat volgens mij gewoon in je tenen zit, dat laatste beetje energie. Dat kleine beetje energie wat ik op sommige momenten onbeperkt dacht te gebruiken waardoor ik omviel. Oftewel; we moeten met dat kleine beetje laatste energie zuinig zijn. Ook ik. Volgens mij is dat kleine beetje energie, dat kleine beetje kracht, gewoon de wilskracht. Die zit in onze tenen.
Dat denk ik ook inderdaad. Wanneer je denkt echt niet meer te kunnen maar wel wil, komt er ineens toch net dat beetje extra kracht wat je op dat moment ff nodig hebt. Ergens heeeeel diep van binnen. Toch maar wat liever zijn voor onze tenen, die bevatten echt net dat belangrijke beetje (:
Die kracht moet je inderdaad heel zuinig zijn.
Mooi omschreven. Leuk plaatje erbij ook! 😀
Mooi stuk!!
I love that! Had dat vandaag toen we moesten lopen voor lichaamlijke opvoeding!
Wat een eer! Tof meis.
Kracht is er altijd. Helaas moeten we ook altijd wel, je kan niet anders..
Dikke knuffel!
Hier ben ik het mee eens. Soms lijkt het erop dat je niet meer kunt, maar een mens kan zo ontzettend veel aan. Wilkracht vanuit je tenen, mooi:)
weer een goed geschreven stuk zeg